Bohaterowie

Joanna Polak (Kinga Preis)

/W domu rządzi twardą ręką, ale serce ma złote (fot. I. Sobieszczuk/TVP)

Złote serce, cięty język. Zadziorna, energiczna, wygadana, z lekką skłonnością do paranoi. Lojalna, nieustępliwa, godna zaufania, ale miewa trudności z podjęciem decyzji. Jest położną i kocha swój zawód - tylko dlatego wciąż pracuje w szpitalu, mimo, że wiecznie brakuje jej czasu.

Z pierwszym mężem, Tadeuszem (w tej roli Przemysław Sadowski) ma córkę, Elę, rozwiodła się z nim po 10 latach nudnego pożycia. Po matce, feministce, odziedziczyła odwagę, niezależność i brak złudzeń. W dzieciństwie była zastępową, jako nastolatka – rastamanką.

- nie dba o pieniądze, na szczęście nie musi,

- ładna, ale nie do końca zadowolona ze swego wyglądu, bywa zazdrosna,

- humanistka, muzykalna,

- ubiera się raczej z fantazją niż elegancko, uwielbia kupować ubrania, ale woli szmateksy od galerii,

- sprawna fizycznie, ale bardziej ze strachu przed nadwagą niż z zamiłowania, z natury leń i łasuch,

- to ona trzyma pilota, ale nie zawsze panuje nad sytuacją.

Jerzy Polak (Jacek Braciak)

/W Jerzym drzemie silny charakter (fot. I. Sobieszczuk/TVP)

Mężczyzna doświadczony, by nie rzec po przejściach. Idealny drugi mąż. Wszystkie możliwe błędy popełnił w poprzednim związku i wyciągnął wnioski. Właśnie nadmierne oddanie pracy (oraz skłonność do romansów) było gwoździem do trumny jego pierwszego małżeństwa. Z pierwszą żoną, Dorotą (w tej roli Gabriela Muskała), psycholożką, ma syna, Marcina. Twardy, ale nie ma w sobie nic z macho, zero kompleksów. Na pierwszy rzut oka niepozorny, w rzeczywistości bystry, odważny i konsekwentny. Przeciwnicy często go lekceważą i potem tego żałują.

- nie podnosi głosu – nie musi,

- z wykształcenia architekt, właściciel małej, ale prężnie firmy deweloperskiej, zdeklarowany pracoholik,

- wysportowany, gadżeciaż, sprawny manualnie, ale nie majsterkowicz,

- nie umie ani gotować ani tańczyć,

- umysł ścisły, ale szanuje humanistów,

- pozwala żonie decydować w sprawach codziennych, ale to on jest kapitanem.

Marcin Polak (Antek Królikowski)

/Marcin po ojcu odziedziczył urok osobisty (fot. AKPA)

22 lata. Zdolny, ale leniwy. Ma urok osobisty i nie zawaha się go użyć. Po rozwodzie rodziców postanowił zamieszkać z ojcem, bo matka próbowała go kontrolować. Inteligentny, oczytany, ale bez ambicji. Jeszcze nie wie, kim zostanie, ale na pewno nie będzie wstawał o siódmej. Studiował socjologię, przeniósł się na ASP. Nie wie, co to wyrzuty sumienia, podatek liniowy czy stres. Kładzie się spać rano, je śniadanie na kolację. W wannie. Nonkonformista, ale nie za wszelką cenę, dogada się z każdym, byle mieć święty spokój. Jest blisko z siostrami. Po ojcu odziedziczył brak kompleksów, dobry bekhend i słabość do płci pięknej.

Ela Polak (Natalia Iidzikiewicz)

/Bystra i wygadana, w szkole ciągle wpada w kłopoty (fot. AKPA)

14 lat. Najgorszy wiek. Już nie dziecko, jeszcze nie dziewczyna. Właściwie wie już o życiu wszystko i umie przekazać tę wiedzę esemesem. Już się buntuje, ale nie wiadomo przeciwko czemu. Bystra i wygadana, ma wiecznie kłopoty w szkole. Męczy się ze sobą, dokucza siostrze i wiecznie marudzi, ale ma swój rozum i pewnie będą z niej ludzie. Ma talent kulinarny, pisze bloga. Kocha Internet i ładne legginsy. Po matce odziedziczyła humor i miłość do ubrań, po ojcu siłę przebicia i talent do pakowania się w kłopoty.

Zosia Polak (Weronika Kosobudzka)

/Urocze, ale dość dziwne dziecko (fot. I. Sobieszczuk/TVP)

Ośmiolatka. Urocze, lecz dosyć dziwne dziecko. Skrzyżowanie Barbie z Woodym Allenem. Chce zostać weterynarzem, ale różową suknię księżniczki trzeba z niej zdejmować siłą. W piórniku ma laleczkę voodoo. Lunatykuje – do kuchni po żelki. Ma najlepsze stopnie w 1c, ale przyjaźni się z woźną. Wymyśla własne słowa i zadaje pytania z kosmosu. Nic się przed nią nie ukryje. Nie wiadomo, po kim ona to ma.

(TVP.pl)